Zabytki w kościele

Epitafium Adama i Kathariny von Hanniwaldt

Obok ołtarza Trójcy Świętej najcenniejszym obiektem rzeźbiarskim w kościele było monumentalne, trzykondygnacyjne i trójosiowe epitafium Adama i Catheriny von Hanniwaldt – wystawione jeszcze za życia fundatora w latach 1603 -1604 i umieszczone w sąsiedztwie ołtarza, po jego prawej stronie na wschodniej ścianie prezbiterium.

Ambona

Ambona jest najstarszym elementem wyposażenia kościoła. Ufundowana w roku 1597 r. przez Ewę von Hanniwaldt z domu von Wolff – żonę Simona i matkę Adama von Hanniwaldt. Wykonana z piaskowca, polichromowana, wsparta na podporze w formie kariatydy – dziewczęcego anioła czy osoby fundatorki, pozostaje do dziś kwestią otwartą. W płycinach parapetu korpusu umieszczone zostały półplastyczne wizerunki czterech Ewangelistów, poniżej na wysokości schodów – herby Simona von Hanniwaldt oraz Ewy z domu von Wolff. Po lewej stronie wejścia znajduje się pełnoplastyczna figura Mojżesza, której towarzyszyła po przeciwnej stronie niezachowana do dziś figura św. Jana Chrzciciela. Kazalnica zwieńczona była drewnianym baldachimem, który również nie zachował się do naszych czasów.

Płyta nagrobna Hieronima von Prockendorf

Portal wejścia z prezbiterium do zakrystii

stanowi najbardziej efektowny element architektonicznej dekoracji rzeźbiarskiej wnętrza świątyni. Wykonany ok. 1602 r. z szarego piaskowca składa się z arkady pokrytej ornamentem okuciowym, flankowanej przez dwie naturalnej wielkości figury anielskie oraz wieńczącego go owalnego kartusza, którego wewnętrzna płyta wykonana jest z zielonego serpentynitu. W kluczu archiwolty znajduje się płaskorzeźbiony Veraicon – wizerunek twarzy Chrystusa na podwieszanej chuście. Cechy stylistyczne portalu wskazują na autorstwo Gerharda Hendrika i jego warsztatu. W czasach świetności kościoła portal stanowił bogatą oprawę przejścia duchownego do zakrystii, ale również kolatora i jego rodziny do znajdującej się nad zakrystią loży kolatorskiej.

Empora – loża kolatorska

Honorowe miejsca przeznaczonego dla właścicieli źórawińskich dóbr. Loża kolatorska pełniła funkcję reprezentacyjną o czym świadczy jej forma wzbogacona wyszukaną dekoracją rzeźbiarską, wykonaną w tym samym czasie co portal. Tworzą ją dwie rzeźbione archiwolty arkad wsparte na męskich i kobiecych hermach oraz balustrada ozdobiona fryzem naprzemiennie ułożonych siedmiu masek kobiecych oraz owocowych girland. W kluczach archiwolt znajdują się herby rodów von Hanniwaldt (po prawej) oraz von Schweidinger (po lewej) podkreślające szlacheckie pochodzenie kolatorów oraz wzmacniające wymowę tego miejsca w kościele.

Relief z widokiem wnętrza kaplicy

Wykonany z piaskowca relief z widokiem wnętrza kaplicy, wmurowany we wschodnią ścianę południowej kruchty, zaadoptowanej przez Gottfrieda von Uthmann auf Schmoltz na kaplicę grobową, stanowi prawdopodobnie fragment nieistniejącego już dziś epitafium.

Malowidła naścienne

Empora Szlachecka

Drewniana empora szlachecka zachowana w doskonałym stanie dodaje uroku świątyni. Czoło jej balustrady, podzielone na dziewięć prostokątnych pól, wypełnia datowana na lata 1602 – 1604 dekoracja malarska przedstawiająca sceny z Pasji Chrystusa. Znajdujące się pod każdą kwaterą napisy fundacyjne i herby wskazują na szlachecki rodowód fundatorów poszczególnych malowideł.

Mensa ołtarzowa

Herby na sklepieniu